در خواب کتاب گذشته ام را گشودم و روزهای سپری شده ی عمرم را برگ به برگ مرور کردم.به هر روزی که نگاه می کردم،در کنارش جای پا بود.یکی مال من و یکی مال دیگری.
جلوتر می رفتم و روزهای سپری شده ام را می دیدم.خاطرات خوب،خاطرات بد،زیبایی ها،لبخندها،شیرینی ها،مصیبت ها و ... همه و همه را می دیدم.
اما دیدم درکنار بعضی برگ ها فقط یک جفت جای پاست.نگاه کردم،همه سخت ترین روزهای زندگی ام بودند.روزهایی همراه با تلخی ها،ترس ها،دردها،بیچارگی ها.
با ناراحتی به خدا گفتم:روز اول تو به من قول دادی که هیچ گاه مرا تنها نمی گذاری.هیچ وقت مرا به حال خود رها نمی کنی و من با اعتماد پذیرفتم که زندگی کنم.
چگونه،چگونه در این سخت ترین روزهای زندگی توانستی مرا با رنج ها،مصیبت ها و دردمندی ها تنها رها کنی؟چگونه؟
خداوند با مهربانی مرا نگاه کرد.لبخند زد و گفت:من به تو قول دادم که همراهت خواهم بود.در شب و روز،در تلخی و شادی،در گرفتاری و خوشبختی ...
من به قول خود وفا کردم و هرگز تو را تنها نگذاشتم،هرگز تو را رها نکردم،حتی برای لحظه ای...
آن جای پا که در آن روزهای سخت می بینی،جای پای من است،وقتی که تو را به دوش کشیده بودم ...!
دانلود صوت فارسی دعای هفدهم صحیفه سجادیه (نفرین به شیطان و پناه به خدا)
(حجم:4.3Mb )
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
